Rozdział 16.

* Perspektywa Anieli :

rano :

Obudziłam się około 6. Byłam szczęśliwa, gdy zobaczyłam obok siebie śpiącego Piotrka. Ten widok rozczulił mnie. Chciałam wstać i iść do łazienki. Niestety nie udało się. Cichy obudził sie i momentalnie przyciągnął mnie do siebie.
- A co Ty chciałaś zrobić ? - zapytał i pocałował mnie w czoło
- Chciałam iść tylko do łazienki się umyć. Spróbuj jeszcze usnąć, jest wcześnie.
- Teraz to ja nie usnę. - w tym momencie zaczął mnie całować. Tak namiętnie. Po chwili wyrwałam się z jego objęć i pomknęłam do łazienki. Po odbyciu porannego "rytuału" zaczęłam budzić Marysię i Bartka. Po dłuższej chwili udało mi się to. Piotrek miał rację, obudzić mojego kuzyna to wcale nie taka łatwa sprawa. Przyjaciółka szybko wstała i poszła do łazienki. Gdy wszyscy byli gotowi udaliśmy się na śniadanie. Później jak zwykle chłopcy mieli trening. My też na niego poszłyśmy, bo Marysia miała robić zdjęcia. Po skończonym treningu, poszłyśmy do pokoju nie czekając na chłopaków.
Gdy tylko weszłyśmy Mańka zaczęła przeglądać zdjęcia.
- Ej, one są do dupy. Nic nie umiem. - powiedziała ze smutkiem w głosie.
- Nie przesadzaj, razem coś wybierzemy - usiadłam koło niej i wspólnie zaczęłyśmy oglądać fotki.
Nie obyło się bez dużej dawki śmiechu, bo miny chłopaków były niepowtarzalne. Szczególnie Igły. In był mistrzem. Po chwili przyszli Pit z Bartkiem. Teraz to wszyscy razem przeglądaliśmy sporą ilość zdjęć.
Gdy wybraliśmy odpowiednie ujęcia, Kurek z Mańką poszli do managera reprezentacji, a ja z Cichym zostaliśmy w pokoju.
Zajęłam się sprawdzenie poczty, znowu dostałam wiadomość od tego dziwnego nadawcy, którego nie znam. No może znam, bo już jedną wiadomość od niego dostałam. Wydawał się bardzo znajomy.

" Jeśli uważasz, że to zerwanie jego z Olką było na poważnie, to potwornie się mylisz. On nie bierze waszego związku na poważnie. Przypomni sobie, swoją dawną relację z facetem. Może on nie był, aż taki idealny, ale na pewno lepszy niż Piotrek. Cichy uważa Cię tylko za zwykłą fankę, którą trzeba przelecieć, bo tak wypada. Jeśli on Cię nie przysłowiowo nie puknie to będzie frajerem w oczach reszty. Jemu za bardzo zależy na dobrym zdaniu i popularności.  Zapamiętaj sobie moje słowa. On nie jest Ciebie wart.                                                                                 
                                                                                                          Przyjaciel "

Gdy to przeczytałam, lekko się wkurzyłam. Jednak, nie chciałam, żeby Piotrek się o czyś dowiedział. Nie udało sie.
- Coś się stało ? Kochanie . - zapytał i usiadł koło mnie.
- Nie, nic.
- Jak nic ? Przecież widzę. Mnie możesz o wszystkim powiedzieć.
- Wiem, ale nic się nie stało. - powtórzyłam.
- Nie chcesz mówić, to nie mów. Ja poczekam. Pamiętaj mi możesz ufać bezgranicznie. - przytulił się do mnie.
- Wiem, dziękuję. - pocałowałam go w policzek. 
Szybko wylogowałam się. Chciałam o tym zapomnieć. Nie wiedziałam kto jest tym moim " przyjacielem ". Jednak wiedziałam, ze ten ktoś musi mnie dobrze znać, mnie i Piotrka. Nie miałam ochoty się nad tym zastanawiać.
Po chwili do pokoju weszła Marysia z Bartkiem. 
- No i co ? Podobały się zdjęcia ? - zapytałam.
- No właśnie ... - powiedziała Marysia,
- Dostała !!! Strasznie się podobały. - Bartek jej przerwał i krzyknął.
- Kurek, ogarnij się. - powiedziała Marysia. - Tak, dostałam. Jadę z Tobą na Ligę Światową. - przytuliła się do mnie przyjaciółka.
- A co nie moge się cieszyć ?!?!?! - zapytał Kuraś.
- Nie no możesz, tylko nie krzycz. - uśmiechnęła się Marysia.
- Dobrze, kochanie.
- Idziemy na obiad ? - zapytał Pit.
- Jasne.
Poszliśmy na posiłek, a później razem z chłopakami pobiegać. Po dużej dawce wysiłku, wróciliśmy do pokoju. Po szybkim prysznicu, chciałam pójść razem z Marysią do recepcji, aby wynająć pokój. Jednak Pit z Bartkiem nam zabronili. Stwierdzili, że to nie ma sensu, oni chętnie jeszcze raz przygarną. Uległyśmy.
Wieczorem oglądaliśmy jakiś film. Ja nie mogłam się skupić na treści, cały czas myslałam o tym moim " przyjacielu " . Około 23 poszłam spać. Chłopcy z Marysią coś jeszcze oglądali.
Następnego dnia obudziłam się o 7. Byłam wyspana. Zobaczyłam, że nie ma przy mnie Piotrka. Lekko się zmartwiłam. Postanowiłam wstać i pójść do łazienki się ogarnąć. Po 30 minutach wyglądałam znośnie.
Po chwili przyszedł Piotrek.
- Heeej. - pocałował mnie w policzek.
- Cześć. Gdzie byłeś ? - zapytałam.
- A na spacerze.
- Na spacerze tak rano ?
- No tak, chciałem pomyśleć. Dzisiaj spotkam Twoją mamę. To dość stresujące. - widziałam, że kłamie, ale nie chciałam się narzucać.
- Nie przejmuj się tak. - przytuliłam go.
W tym momencie Bartek i Marysia się obudzili.
- Oo, nasza zakochana para. - wyszczerzyła się.
- Przestańcie. - powiedziałam. Nagle, Piotrek przytulił mnie do siebie i namiętnie pocałował.- Dobra trzeba się zbierać. Po śniadaniu jedziemy. - przerwałam romantyczną chwilę.
Około 10 zapakowaliśmy się do samochodów. Ja jechałam z Pitem, a Bartek prowadził auto Marysi.
Moja podróż z Cichym opierała się na słuchaniu muzyki i rozmowach.
- Myślisz, że Twoja mama mnie zaakceptuje ?
- Jasne. - uśmiechnęłam się .
- Mam nadzieję.
- Kocham Cię. - powiedziałam.
- Ja Ciebie też.
- To niezwykłe, znamy się od tygodnia i już jesteśmy parą. To nie w moim stylu.
- W moim też. Ale to była miłość od pierwszego wejrzenia.
- Ohh, dziękuję. Ależ to słodkie. - uśmiechnęłam się.
- Proszę.
Nagle w tym momencie w radiu leciała piosenka Adele : Daydreamer..
- Daj głośniej. Kocham to .
Zaczęłam śpiewać.

Daydreamer
Sitting on the sea
Soaking up the sun
He is a real lover
Of making up the past
And feeling up his girl
Like he's never felt her figure before

A jaw dropper
Looks good when he walks
Is the subject of their talk
He would be hard to chase
But good to catch
And he could change the world
With his hands behind his back

You can find him
Sitting on your doorstep
Waiting for a surprise
And he will feel like
He's been there for hours
And you can tell that he'll be there for life

Daydreamer
With eyes that make you melt
He lends his coat for shelter
Plus he's there for you
When he shouldn't be
But he stays all the same
Waits for you
Then see's you through

There's no way I could describe him
What I've said is just what I'm hoping for

But I will find him
Sitting on my doorstep
Waiting for a surprise
And he will feel like
He's been there for hours
And I can tell that he'll be there for life
And I can tell that he'll be there for life.

- Kochanie, nic nie mówiłaś, że tak ładnie śpiewasz. - powiedział Pit.
- A czym tu się chwalić. Tak pospolicie.
- Nie przesadzaj, według mnie Twoje wykonanie jest równie dobre co Adele.
- Dziękuję. - dałam mu całusa w policzek
Po godzinnej jeździe byliśmy już w Ksawerowie.  Przywitała nas mama.
- Witaj, Kochanie. - przytuliła mnie. - Widzę, że przywiozłaś Marysię i Bartka z przyjacielem.
- Mamo, chcę Ci przedstawić mojego chłopaka. To jest Piotrek. - wskazałam na Cichego.
- Dzień Dobry. - powiedział chłopak.
- Dzień dobry - odpowiedziała mama. - Chodźcie na ciasto.
Gdy weszliśmy do domu, od razu przywitał nas mój pies : Diango. Jest to dwuletni bernardyn.
- Cześć. -pogłaskałam go. Nie spodziewałam się, że tak czule przyjmie Piotrka. Nigdy nie lubił obcych, a z nim od razu złapał dobry kontakt.
Gdy mama na szykowała poczęstunek, udaliśmy się na taras. Tęskniłam za tym widokiem.  Jako dziecko, to tutaj wychodziłam, żeby pośpiewać. Tutaj dawałam pierwsze występy przed rodzicami.
- Anielu, dostałaś tą pracę przy reprezentacji ? - zaczęłam mama.
- Tak, ale nie będę sama, bo Marysia też ze mną pojedzie.
- Jak to ?
- Będzie fotografem, ciociu. - dodał Bartek.
- To super. Bardzo się cieszę.
- Dziękuję, proszę pani. Będę mieć na oku Anielę. - powiedziała Mańka.
Piotrek siedział cicho, nic się nie odzywał. Chyba się wstydził.
Zaczęliśmy rozmawiać o Lidze Światowej, która rozpocznie się już niedługo.
- Panie Piotrku, moze jeszcze ciasta ? -zapytała mama.
- Jaki pan, jestem Piotrek. - powiedział Pit i się uśmiechnął.
- Więc, Piotrku, może jeszcze ciasta ? - powtórzyła.
- A dziękuję. Za dużo już zjadłem Ale szarlotka jest pyszna.
- Wiem, bo w końcu moja mama piekła. - powiedziałam.
Rozmawialiśmy jakieś pół godziny, ale mama musiała jeszcze dokończyć obiad. Marysia poszła się rozpakować, a Bartek z Pitem uczynili tak samo. Ja pomagałam mamie.
- Czyli jesteś z Piotrkiem ? - zapytała
- No tak.
- A co z Alanem ? - zapytała.
- No nie jesteśmy już razem, rzuciłam go.
- A dlaczego  ?
- On nie mógł zaakceptować mojego szczęścia. Jest zwykłym egoistą, wcześniej tego nie widziałam. Chociaż Ty mówiłaś mi o tym cały czas. - przytuliłam mamę. - Dziękuję.
- Prosze Kochanie. Mam nadzieję, że ten związek z Piotrkiem to nie tylko chwilowa zachcianka.
- No co Ty, mamuś. Kocham Go. Wiem, że mogę na nim polegać.
- Jak Ty jesteś szczęśliwa, to ja też jestem.
- Dziękuję.
- Może idź, do niego.
W tym momencie wyszłam z kuchni. Kierowałam się do pokoju Piotrka i Bartka.
- Cześć. Można ?? - zapytałam zza uchylonych drzwi.
- Jasne. - uśmiechnął się i odłożył laptopa.
- I chyba moja mama Cię zaakceptowała. - usiadłam koło niego. - I nawet polubiła.
- Cieszę się. - pocałował mnie.  
- A to za co ? - zapytałam.
- Kocham Cię. - powiedział.
- Ja Ciebie tez. Idziemy na spacer ? Diango się za mną stęsknił.
- Ja tez musze ? - zapytał Pit.
- Rusz się. Masz 10 min. Tylko pójdę się przebrać, bo raczej w szpilkach nie pójdę.
Po chwili byłam już gotowa i zeszłam na dół. Zobaczyłam Piotrka i ucieszyłam się.
- Gotowy ? - zapytałam.
- Tak.
Po chwili zawołałam Diango i założyłam mu obroże i przypięłam smycz.
Kierowaliśmy się w stronę pól.
- Kocham to. - powiedziałam, gdy byliśmy na miejscu. - Tutaj jest pięknie. Prawda ?
- No tak, ale nie tylko dlatego. Podoba mi się, bo Ty tutaj jesteś ze mną. - przytulił się do mnie.
- Poczekaj, tylko spuszczę ze smyczy Diango. Musi sie wybiegać. - po chwili, uczyniłam to co powiedziałam.- No możemy kontynuować. - uśmiechnęłam się.
- Więc. - w tym momencie mnie pocałował.
Gdy chcieliśmy się zbierać, zaczęłam razem z Pitem wołać " Diango". Ale jego nie było.
Zdenerwowałam się.
____________________________________________
Chyba dłuższe wyszło. Mam nadzieję, że się spodoba. Komentujcie :P
Kolejny rozdział niedługo. :D